بهترین سن برای ازدواج

اگر در اوایل 20 سالگی هستید و به آینده‌ عاشقانه‌ خود فکر می‌کنید، قانون 37 درصد (قانون حذف گزینه‌ها) را در نظر بگیرید. این قانون می‌تواند به شما کمک کند  تا در جستجو برای شریک مناسب زندگی، در وقتتان صرفه‌جویی کنید.

بر طبق این قانون، اساساً زمانی که شما مجبور هستید طیف وسیعی از گزینه‌ها، اعم از کاندیدای کار، آپارتمان‌های جدید برای جابه جایی، یا کیس‌های ازدواج را در مدت زمانی محدود بررسی کنید، بهترین زمان برای تصمیم‌گیری وقتی است که 37 درصد از این گزینه‌ها را بررسی کرده‌اید.

در این مرحله از فرآیند انتخاب، شما اطلاعاتی کافی را برای تصمیم‌گیری آگاهانه جمع‌آوری کرده‌اید پس  وقتتان را بیش‌تر از حد لازم برای بررسی گزینه‌های دیگر تلف نمی‌کنید. 37 درصد مناسب‌ترین زمان برای انتخاب بهترین‌هاست.

یک آزمایش متداول برای نشان دادن این نظریه که توسط بچه‌های کامپیوتر در دهه 1960 انجام شد،"مسئله‌ی منشی" نامیده می‌شود.

در سناریوی فرضی، شما فقط یکبار می‌توانید متقاضیان را بررسی کنید. اگر نامزدی را رد کنید، امکان برگشتن و استخدام دوباره‌ آن وجود ندارد؛ زیرا ممکن است شغل دیگری را پذیرفته باشد. اگر فقط با سه متقاضی مصاحبه کرده‌اید، بهترین تصمیم شما این است که بر اساس قابلیت‌های متقاضی دوم تصمیم‌گیری کنید. اگر او بهتر از اولی است، او را استخدام کنید؛ اگر نیست، صبر کنید. اگر پنج متقاضی دارید، برای شروع داوری تا نفر سوم منتظر می‌مانید.

بنابراین اگر بین 18 تا 40 سالگی به دنبال عشق هستید، سن مطلوب برای شروع جدی فکر کردن به همسر آینده‌، با قانون 37 درصد در طول 22 سالگی است و  بعد از 26 سالگی شما زمانش می‌گذرد. قبل از آن زمان، احتمال اینکه شریک‌های مناسب‌تری داشته باشید بیشتر است و بعد از اتمام آن احتمال اینکه شریک احساسی مناسبی پیدا کنید کمتر می‌شود.

در زبان ریاضی، جستجوی همسر آینده به عنوان "مسئله‌ی توقف زودهنگام" شناخته می‌شود. کریستین و گریفیتس توضیح می‌دهند که بیش از هزار گزینه و احتمال وجود دارد و شما باید 37 درصد راه را برای انتخاب یک نفر پیموده باشید.

بنابراین بر طبق تحقیقات انجام شده، بهترین سن برای ازدواج‌ موفق 26 سالگی در نظر گرفته شده است.